Den fovamai pia… ton Giatro / Δεν φοβάμαι πια… τον γιατρό

Ανάμεσα σε κανάλια βυθισμένα στην ομίχλη και εκθαμβωτικά μέγαρα αριστοκρατών, ξεπροβάλλει η Βενετία του 18ου αιώνα, πιο σαγηνευτική και ανηλεής από ποτέ: Ο Τζάκομο Καζανόβα, γνωστός για το πάθος του για τις γυναίκες, έχει μόλις επιστρέψει στην πόλη και δεν αργεί να μπλεχτεί σε ένα σκοτεινό στοίχημα. Η γοητευτική αυστριακή κόμησσα Μάργκαρετ φον Στάινμπεργκ του υπόσχεται μια αξέχαστη ερωτική νύχτα αν καταφέρει να ξελογιάσει τη νεαρή Φραντσέσκα Ερίτσο, κόρη ενός από τους σημαντικότερους αριστοκράτες της Βενετίας.

Η πρόκληση αυτή όμως δεν είναι απλώς ένα ερωτικό παιχνίδι: πίσω της κρύβονται τα μεγαλεπήβολα όνειρα του ιεροεξεταστή Πιέτρο Γκαρτσόνι αλλά και η τύχη της ίδιας της Δημοκρατίας της Βενετίας, που τώρα παρακμάζει μέσα σε μια σκοτεινή και βίαιη εποχή. Η τοπική εξουσία σχετίζεται με βίαια κακοποιά στοιχεία, οι δολοφονίες είναι στην ημερήσια διάταξη και οι εκπρόσωποι του νόμου κινούν τα νήματα ορμώμενοι από όχι και τόσο ευγενή αισθήματα…

Ο πιο σοβαρός μπελάς του Καζανόβα όμως είναι άλλος: για πρώτη φορά θα ερωτευτεί αληθινά.
Ο Matteo Strukul συνδυάζει με μαεστρία την περιπέτεια με τις ερωτικές ίντριγκες, την ιστορική ανασύσταση των γεγονότων με την επινόηση, πετυχαίνοντας να αποδώσει με πρωτοτυπία, δυναμισμό και φρέσκο βλέμμα το πνεύμα μιας συναρπαστικής εποχής.

Ο Τζάκομο αφέθηκε στα φιλιά της. Πήρε το πρόσωπό της ανάμεσα στα χέρια του, ακούμπησε τα χείλη του πάνω στα δικά της, ύστερα τα δάγκωσε. Λίγο αίμα ανάβλυσε ενώ εκείνη προσπάθησε να τραβηχτεί από την πείνα του, μα ταυτόχρονα ήθελε λίγο ακόμα.

Εκείνος τη φίλησε σαν να ήταν η τελευταία φορά και η Βενετία θα καιγόταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Μονάχοι τους πάνω στη γέφυρα εκείνου του παλιού σκαριού, ενωμένοι σε μια αγκαλιά με αγνό πάθος και ζωώδη χαρά, τα φώτα να χορεύουν πάνω στα σκούρα νερά του καναλιού, τα μέγαρα να στεφανώνουν τη συνάντησή τους… Πόσο πιο όμορφο μπορούσε να γίνει;
Ο Τζάκομο δεν πίστευε πως μπορούσε.